Dlaczego mamusia pije, przeklina? Jak odpowiedzieć dziecku?

Categories Dla mamy, Rodzina, Tata, WychowaniePosted on

W życiu każdego rodzica przychodzi taki moment, kiedy dziecko zaczyna zadawać pytanie znacznie trudniejsze niż to, skąd się wzięło na świecie czy dlaczego chłopcy mają siusiaka a dziewczynki nie. Z tego typu pytań jeszcze można wybrnąć, ale co odpowiedzieć dziecku, kiedy pyta o to, co zaobserwowało w swoim najbliższym otoczeniu, czyli np. dlaczego mama nadużywa alkoholu albo bardzo przeklina? Odpowiedzi na te pytania nie są już takie proste i trzeba wykazać się odpowiednim wyczuciem, aby odpowiedzieć najdelikatniej, jak się tylko da. Podpowiadamy jak to zrobić w poniższym artykule.

Dlaczego mamusia pije?

Największe wyzwanie związane z problemem alkoholowym jednego z rodziców to odpowiedzenie dziecku na pytanie „dlaczego tak się dzieje?”. Niewątpliwie rozmowa będzie trudna i wymagała dużo czasu, ale nie należy jej odkładać. Kiedy dziecko przyjdzie i zapyta, dlaczego mama albo tata pije, to nie zbywaj go mówiąc, że wyjaśnisz mu, jak będzie starszy. Zrób to od razu, kiedy właśnie kształtuje się jego obraz świata. Zresztą skoro małe dziecko dostrzega już ten problem i dlatego z nim do ciebie przychodzi, znaczy, że emocjonalnie dojrzało do tego, aby być potraktowanym jak „starszak”. Oczywiście na tej jednej rozmowie się nie skończy. W przyszłości będą pojawiać się kolejne pytania i trudne emocje z nimi związane. Pomocnym narzędziem w odpowiadaniu na nie mogą być bajki terapeutyczne opowiadane nie tylko przez ciebie, ale i inne bliskie osoby jak dziadkowie, wujostwo czy nauczyciele. Można je modyfikować w zależności od wieku i konkretnej sytuacji. Taka wymyślona przez ciebie bajka pomoże temu małemu człowiekowi uporządkować i zaakceptować emocje związane z alkoholizmem rodzica. Łatwiej będzie mu pojąć całą sytuację i wyzbyć się poczucia winy, że to ono jest winne temu, że mama albo tata pije. Ważne jest również to, że dzięki bajkom terapeutycznym udaje się mimo wszystko zachować pozytywny obraz pijącego rodzica.

Smutny chłopiec czarno białe zdjęcie

Dlaczego mamusia przeklina?

Kiedy dziecko słyszy, że mama bądź tata używa brzydkiego słowa, to na pytanie dziecka, dlaczego najbezpieczniej odpowiedzieć – „Bo się zdenerwował/a”. Na tym oczywiście niech się cała rozmowa nie kończy. Powinien w niej uczestniczyć również ten rodzic, któremu zbyt często zdarza się przeklinać przy dziecku. Niech przyzna, że było to niewłaściwe i brzydkie zachowanie. Dziecko musi widzieć, że rodzicowi jest wyraźnie przykro i źle ze świadomością, że postąpił nieodpowiednio. Niech obieca, że więcej tego nie zrobi i następnym razem niech ze wszystkich sił stara się powstrzymać od przeklinania. Dla dziecka rodzic jest najważniejszy, jest źródłem, z którego czerpie określone zachowania i wzorce. Zatem łatwo się domyślić, że jeśli będzie się przy dziecku często używać niecenzuralnych słów, to ono to przejmie, gdyż będzie myślało, że skoro rodzice tak robią, to znaczy, że tak trzeba. Zatem przeprośmy dziecko za użycie brzydkiego słowa, zobowiązujcie się do ich nieużywania i konsekwentnie trzymajcie się danego słowa. Zamiast przekleństwa wymyślcie jakiś śmieszny zamiennik np. „O w kaczy kuper!”.

W rozmowie z dzieckiem na trudne tematy najważniejsze jest to, aby dostosować jego tok do wieku i etapu rozwoju dziecka, ale jednocześnie prowadzić dialog jak z kimś rozumnym i inteligentnym. Dzieci czują kiedy rodzic nie traktuje ich poważnie i w efekcie zamyka się i więcej nie zadaje pytań. Z tego rodzą się kolejne problemy.

Urlop wychowawczy a rodzicielski: dla kogo, kiedy, uprawnienia, co można?

Categories Dla mamy, PracaPosted on

Kobiety zatrudnione na umowie o pracę po urodzeniu dziecka, mają prawo do skorzystania z kilku rodzajów urlopów, m.in. z rodzicielskiego oraz wychowawczego. Są to urlopy najczęściej wybierane przez świeżo upieczone mamy. Czym się od siebie różnią i jakie są zasady ich przyznawania? Na te oraz inne pytania, odpowiadamy poniżej.

Urlop wychowawczy

Jest to urlop przyznawany w celu konieczności sprawowania opieki nad dzieckiem, z którego może skorzystać kobieta zatrudniona w danym zakładzie pracy przez przynajmniej 6 miesięcy. Trwa on 36 miesięcy, z czego 1 miesiąc przeznaczony jest wyłącznie dla drugiego rodzica. Przykładowo mama wykorzystuje 35 miesięcy, a ojciec miesiąc lub odwrotnie. Często pojawia się pytanie, czy podczas wykorzystywania tego rodzaju urlopu można pracować, dlatego o pracy na urlopie wychowawczym napisano tu: mamawpracy.pl. Pytanie to wiąże się z tym, że za pozostawanie na wychowawczym urlopie nie dostaje się zasiłku. Na szczęście kobieta na nim przebywająca ma prawo do podjęcia pracy zarobkowej zarówno u dotychczasowego pracodawcy, jak i u innego. Może podjąć się również własnej działalności usługowej (prace na zlecenie np. szycie, udzielanie korepetycji itp.), nauki lub szkolenia. Wcześniej musi jednak złożyć u pracodawcy pisemny wniosek o obniżenie wymiaru czasu pracy do wymiaru nie niższego niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy w okresie, w którym korzysta z urlopu. Pracodawca jest z kolei zobowiązany uwzględnić taki wniosek. Złożyć go należy na 21 dni przed rozpoczęciem danej pracy w obniżonym wymiarze jej czasu. Jeżeli wniosek został złożony bez zachowania tego terminu, wówczas pracodawca musi obniżyć ten wymiar nie później niż z upływem 21 dni od dnia złożenia wniosku.

Urlop wychowawczy jest udzielany nie więcej niż w 5 częściach, a liczbę jego części ustala się na podstawie ilości złożonych wniosków o udzielenie urlopu. Należy pamiętać, że urlop wychowawczy jest udzielany na okres nie dłuższy niż do zakończenia roku kalendarzowego, w którym dziecko kończy 6 rok życia. W przypadku opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem urlop wychowawczy można wykorzystać do czasu ukończenia 18 roku życia dziecka.

Urlop ten można przerwać w dowolnym momencie, za zgodą pracodawcy, który nie może rozwiązać ani wypowiedzieć umowy o pracę w trakcie trwania urlopu. Taka możliwość jest dopuszczona tylko w sytuacji ogłoszenia upadłości, likwidacji pracodawcy oraz innych okoliczności, które zmuszają pracodawcę do zerwania z pracownikiem umowy.

Urlop rodzicielski

W tym wypadku warunkiem skorzystania z urlopu rodzicielskiego niezależnie od tego, czy będzie z niego korzystała matka, czy ojciec dziecka, jest wcześniejsze wykorzystanie urlopu macierzyńskiego lub zakończenie pobierania zasiłku macierzyńskiego. Konieczne jest również złożenie u pracodawcy wniosku o udzielenie tego rodzaju urlopu. O urlop rodzicielski można występować poprzez złożenie tzw. długiego wniosku o udzielenie urlopu rodzicielskiego w pełnym jego wymiarze bezpośrednio po zakończeniu urlopu macierzyńskiego. Należy go złożyć nie później niż 21 dni po porodzie. O urlop rodzicielski można wnioskować również na mocy odrębnych wniosków dotyczących udzielenia takiego urlopu w całości lub w części. W tym zakresie termin złożenia wniosku również musi się zmieścić w przedziale 21 dni przed rozpoczęciem jego wykorzystywania. Urlop rodzicielski wynosi 32 tygodnie w przypadku urodzenia jednego dziecka i do 34 tygodni w przypadku urodzenia bliźniaków.

Urlop rodzicielski może być wykorzystany w całości przez jednego lub równocześnie przez oboje rodziców. W tym miejscu należy zaznaczyć, że w takim przypadku okresy korzystania z tego urlopu sumują się i nie mogą przekroczyć 32 tygodni (jedno dziecko) i 34 tygodni (więcej niż jedno dziecko). Rodzice mogą wykorzystywać ten urlop na zmianę, dzieląc między siebie określony wymiar urlopu.

W trakcie urlopu rodzicielskiego pobiera się zasiłek macierzyński. W zależności od wnioskowanego urlopu macierzyńskiego oraz rodzicielskiego wysokość wypłacanego zasiłku wynosi od 60 proc. do 80 proc. podstawy wynagrodzenia.

Problem uzależnienia w rodzinie? Gdzie szukać pomocy?

Categories Rodzina, ZdrowiePosted on

Uzależnienie to nałóg, w którym dominuje silna potrzeba spożycia określonych środków lub wykonania pewnej czynności. Istnieje wiele jego rodzajów i każdy z nich, może w sposób destrukcyjny wpłynąć na życie rodzinne. Co można zrobić w takiej sytuacji i gdzie szukać pomocy? Odpowiemy na to pytanie w poniższym artykule.

Co to jest uzależnienie?

Jest to niewątpliwie choroba, która trawi nie tylko osobę nią dotkniętą, ale również wszystkich z jej najbliższego otoczenia. Utrudnia prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie, w domu, w pracy oraz prowadzi do zaburzeń psychicznych, oraz fizycznych. Jak już wspomniano, uzależnienia mogą mieć różne formy (rodzinarodzinie.pl/kategoria/uzależnienia) i każde niesie za sobą wiele poważnych konsekwencji. Kłopoty finansowe, zawodowe, małżeńskie, trudności w wychowywaniu dzieci to tylko nieliczne przyczyny popadania w szkodliwy nałóg. Osoba uzależniona zrobi wszystko, aby zdobyć upragniony środek, który pozwoli zaspokoić „głód”, nie zważając na konsekwencje. Właśnie dlatego, najbardziej cierpi na tym rodzina.

Mężczyzna ze strzykawką

Jakie rodzaje uzależnień?

Najnowsze badania wykazały, że najczęstszym trawiącym rodzinę nałogiem jest alkohol. Na drugim miejscu uplasował się hazard. To najbardziej destrukcyjne nałogi, jakie mogą dotknąć człowieka oraz jego najbliższych. Wyróżnia się dwa rodzaje uzależnień, fizyczne oraz psychiczne.

Uzależnienia fizyczne dotyczą niepohamowanej chęci spożycia określonej substancji, która ma przynieść pozorną ulgę w bólu i cierpieniu. Wielu nałogowców wmawia sobie, że np. wypicie lampki wina pomaga na bolącą głowę, stawy czy ułatwia zasypianie. Gdy próbują zerwać z nałogiem, odstawienie danej substancji powoduje nasilenie tych objawów.

Do takich środków zaliczane są:

  • alkohol,
  • papierosy,
  • narkotyki,
  • leki.

Podejmowana w tym zakresie terapia opiera się na detoksykacji, czyli odtruwaniu i oczyszczaniu organizmu ze szkodliwych substancji.

Z kolei uzależnienia psychiczne dotyczą wzmożonej i niekontrolowanej chęci sięgnięcia po daną używkę lub wykonanie określonej czynności. Nie dostarczenie lub niewykonanie danego działania, niesie za sobą różnorodne skutki fizjologiczne.

Najbardziej charakterystyczne cechy tego rodzaju uzależnienia to:

  • oszukiwanie siebie oraz bliskich,
  • usprawiedliwianie i szukanie wytłumaczenia dla nałogu,
  • nieustająca potrzeba zażycia danego środka,
  • brak siły i motywacji do podjęcia walki.

Rodzina staje się niejako współuzależniona. To cena, jaką płaci, będąc w stanie wiecznego stresu i nieustannie przeżywając ból i cierpienie z powodu nałogu bliskiej osoby. To życie w ciągłym napięciu, które odbija się zarówno na zdrowiu psychiczny, jak i fizycznym. Dominuje pogorszony nastrój, przygnębienie, niska samoocena, nałogowe zachowania jak obsesyjne jedzenie, zakupy itp. Dochodzi także do zaburzeń psychosomatycznych jak bóle głowy, mięśni itp. Zatem specjalistycznej pomocy potrzebuje nie tylko sam uzależniony, ale również jego rodzina.

Jak radzić sobie z uzależnieniem i gdzie szukać pomocy?

Najważniejszym elementem mającym pomóc w walce z nałogiem jest terapia. Istnieją zarówno placówki otwarte, jak i zamknięte. Osoby uzależnione oraz ich najbliżsi mogą skorzystać z pomocy na rzecz NFZ w poradni, ośrodku dziennym, przychodni oraz w szpitalu.

Korzystając z pomocy psychiatry w poradni, nie jest wymagane skierowanie. W poradni zdrowia psychicznego można zasięgnąć porady psychiatry, otrzymać pełną diagnozę psychologiczną oraz skorzystać z sesji psychoterapeutycznych. W uzasadnionych przypadkach przysługuje również prawo do bezpłatnych wizyt domowych lub możliwość skorzystania z transportu sanitarnego. W poradni leczenia uzależnień terapii poddawane są osoby uzależnione od alkoholu, hazardu oraz środków odurzających. Każdy zgłaszający się po pomoc pacjent, ma prawo do bezpłatnych porad lekarskich.

W ośrodku dziennym leczeniu poddawane są osoby, które nie mogą podjąć terapii w poradni, ale nie wymagają pobytu w szpitalu. W trakcie pobytu w takim ośrodku pacjent poddawany jest specjalistycznym badaniom diagnostycznym, przeprowadzane są konsultacje, podawane niezbędne leki oraz dostosowywana jest określona w danym przypadku dieta.

W szpitalu przebywają z kolei osoby, które muszą pozostawać pod stałą obserwacją i opieką lekarską. Pacjent przyjmowany jest na podstawie skierowania od lekarza lub na mocy postanowienia sądu. Przyjęcie do szpitala wymaga pisemnej zgody chorego, natomiast w przypadku osoby małoletniej, bądź ubezwłasnowolnionej konieczna jest zgoda jej przedstawiciela ustawowego. Pacjent poddawany jest serii potrzebnych badań oraz terapii, a jego rodzina ma zagwarantowane wsparcie edukacyjno-konsultacyjne.

Ciąża czy nie? Objawy takie jak w ciąży, a ciąży brak. Dlaczego?

Categories Ciąża i Poród, ZdrowiePosted on

Brak miesiączki, poranne nudności, wahania nastrojów i wzmożony apetyt to typowe objawy ciąży. Nie jedna kobieta, zauważając u siebie któryś z tych symptomów, idzie do łazienki wykonać test ciążowy, ale spotyka je rozczarowanie. Wynik negatywny. Dlaczego tak się dzieje? Postaramy się odpowiedzieć na to pytanie w poniższym artykule.

Ciąża pozamaciczna

Jednym z powodów takiego stanu może być ciąża pozamaciczna. Daje ona dokładnie takie same objawy, ale wynik testu wychodzi negatywny. Dzieje się tak, ponieważ zapłodnione jajeczko zagnieżdża się poza macicą, a nie wewnątrz niej dlatego w moczu poziom stężenia hormonu Beta hCG jest niewykrywalny. Objawy ciąży pozamacicznej opisuje strona BeeBaby.pl, których rozpoznanie we wczesnym etapie jest bardzo ważne dla zdrowia i życia matki. Jeżeli kobieta znajduje się w grupie ryzyka, powinna pozostawać pod stałą obserwacją lekarza, od momentu zaobserwowania pierwszych objawów ciąży. Ryzyko jest znacznie większe, jeśli pacjentka stosowała wkładki domaciczne, poddała się zabiegowi podwiązania jajowodów lub innym inwazyjnym zabiegom. W sytuacji wystąpienia obfitego krwawienia z pochwy, któremu towarzyszy ból podbrzusza i miednicy, bóle ramion (występuje w pozycji leżącej i oznacza przerwanie ciąży pozamacicznej), słaby puls i zawroty głowy, należy natychmiast udać się do najbliższego szpitala.

Nierozpoznanie lub wyparcie

Główną przyczyną występowania objawów ciąży pomimo jej braku są zmiany hormonalne, zachodzące w organizmie kobiety. Przykładowo, jeśli kobieta odstawia tabletki antykoncepcyjne w celu starania się o dziecko, jej organizm musi przestawić się na nowy tryb i przystosować się do zmian. Stąd mogą brać się nudności i wymioty spowodowane przemianami w gospodarce hormonalnej.

Zdarzają się również przypadki ciąży nierozpoznanej i wypartej. Ta druga sytuacja ma miejsce wtedy, kiedy kobieta tak skutecznie zaprzecza faktowi, że zostanie matką, że organizm jej „wierzy”. Potrafi tak skutecznie wypierać to ze swojej świadomości, że wszelkie zmiany hormonalne zachodzą tak niezauważalnie, że nawet test ciążowy nie potrafi ich wykryć. Jednak ten przypadek dotyczy tylko tych kobiet, które cierpią na zaburzenia psychiczne. Ciąża nierozpoznana występuje znacznie częściej. Pomimo prawidłowego zagnieżdżenia się zapłodnionego jajeczka, organizm nie daje żadnych sygnałów o tym zajściu.

Poziom Beta hCG

Oczywiście pierwszym objawem mogącym wskazywać na ciążę jest brak miesiączki. Kiedy krwawienie nie pojawia się w planowanym momencie, wówczas większość kobiet od razu wykonuje test ciążowy. Jego wynik może być negatywny, jeśli zostanie wykonany za wcześnie. Jednak brak okresu nie zawsze oznacza ciążę. Spóźniający się okres to częsta przypadłość kobiet w bardzo młodym wieku, nieznających jeszcze dobrze rytmu swoich cykli, tych zmagających się z zespołem policystycznych jajników lub mających problem z określonymi zaburzeniami hormonalnymi.

Przedszkole narciarskie – co powinien wiedzieć rodzic zanim zapisze dziecko na kurs nauki jazdy na nartach?

Categories Maluch, Przedszkolak, RozrywkaPosted on

Wycieczka w góry, zjeżdżanie na nartach, zimowe szaleństwo. Czy nie jest to idealny scenariusz dla rodziców, którzy chcieliby zafundować swojemu dziecku kawał dobrej rozrywki? Oczywiście, że tak. Jednak każde szaleństwo, musi iść w parze rozwagą. Jeśli chcemy, aby nasza pociecha stawiała swoje pierwsze kroki na nartach, to lepiej powierzyć to komuś, kto się na tym zna najlepiej. W tym celu powstały właśnie przedszkola narciarskie. W poniższy artykule wyjaśniamy, na czym dokładnie polegają i co każdy rodzic powinien na ich temat wiedzieć.

Przedszkole narciarskie – co to jest?

Niemal każde dziecko, kiedy pierwszy raz ma styczność z nartami, nie za bardzo wie do czego one służą i jak ma nad nimi zapanować. Ponadto sama wizyta w górach może być dla dziecka sporym zaskoczeniem, mogącym nawet wpędzać je w zakłopotanie. Dlatego właśnie, aby pokazać dziecku, że zarówno jazda na nartach, jak i sam pobyt w górach to wielka frajda, warto zwrócić się do instruktorów narciarstwa, którzy pokażą jedno i drugie od jak najlepszej strony. Skorzystanie z pomocy specjalistów może być dobrym rozwiązaniem, ponieważ przedszkole narciarskie to nauka jazdy na nartach i zabawa co pomaga maluchom oswoić się z górskimi klimatami i zimowymi rozrywkami. Co prawda większość dzieci, przyjeżdżających na stok zna doskonale przedszkole i przeważnie nie kojarzy im się dobrze, jednak jego górska wersja działa na zupełnie innych zasadach. Tutaj najważniejsze są narty. Dzieci, które pierwszy raz mają z nimi styczność, mogą dokładnie się przyjrzeć jak wyglądają i do czego służą. Maluchy uczone są nowych umiejętności i stopniowo oswajane z tym sportem. Wszystko odbywa się w przyjaznej i miłej atmosferze oraz pod czujnym okiem wykwalifikowanych instruktorów.

Przedszkole narciarskie to przede wszystkim nauka jazdy na nartach, ale też możliwość spędzenia czasu z rówieśnikami. Dzieci mogą bawić się w różne zabawy, na bieżąco przygotowywane przez opiekunów. Sama nauka jeżdżenia na nartach jest przyjemna i bezstresowa. Dziecku pokazywane jest krok po kroku na czym polega jazda na nartach, zaznajamiane jest ono z techniką jeżdżenia i nie jest wywierana żadna presja. Dzięki temu maluch czuje się swobodnie a jazda na nartach, będzie mu kojarzyć się ze świetną zabawą. Oczywiście instruktorzy, dbają również o bezpieczeństwo zarówno podczas jazdy na nartach, jak i zabawy.

Przedszkole narciarskie jest świetnym miejscem dla tych dzieci, które czekają na powrót rodziców z narciarskich tras. W ten sposób pociechy spędzają przyjemnie czas na wesołych zabawach czy jedząc ciepły posiłek.

Małe dziecko na stoku narciarskim

Nauka jazdy na nartach dla dzieci – co rodzic musi wiedzieć?

Pierwszy kontakt z nartami jest dla dziecka bardzo ważny. Od tego wiele zależy, zwłaszcza to czy dziecko przekona się do nart i będzie chciało uczyć się jazdy, czy wręcz odwrotnie.

Najlepiej, aby dziecko swój pierwszy kontakt z nartami, miało możliwie jak najwcześniej. Optymalny wiek, od którego można pokazać najmłodszym ten rodzaj sportu, to cztery, pięć lat. Możliwe jest zorganizowanie również zajęć dla mniejszych dzieci, jednak ten pomysł lepiej skonsultować z instruktorem. Nie mniej jednak wszystko zależy od dziecka, od jego chęci, zapału i zaciekawienia narciarstwem. Niektóre maluchy od najmłodszych lat, wykazują predyspozycje do jazdy na nartach, bardzo szybko i łatwo się uczą, ale przede wszystkim, czerpią z tego dużo radości i przyjemności. Inne dzieci z kolei potrafią się denerwować, kiedy im nauka jazdy nie wychodzi lub za bardzo się rozpraszają.

Również samo podejście rodziców, jest w tym zakresie niezwykle istotne. Dobrze by było pokazać dziecku, jaka to wspaniała zabawa i przygoda, tak aby zachęcić je do nauki. Nie należy wywierać nacisku ani tym bardziej karcić swojej pociechy za to, że mu nie wychodzi. Pamiętajcie, drodzy rodzice, że nauka jazdy na nartach ma być dla dziecka zabawą i przyjemnością, a nie stresem czy rozczarowaniem. Jeżeli maluchowi nauka jazdy na nartach będzie sprawiała trudności albo, najzwyczajniej w świecie, nie spodoba mu się ten rodzaj sportu wówczas nie zmuszajcie go do niczego.

Przedszkole narciarskie to świetna sprawa i jeśli jesteście rodziną zapalonych narciarzy, to taka opcja będzie dla Waszych pociech idealnym rozwiązaniem. To dobry przykład na to, jak połączyć przyjemne z pożytecznym i jak sprawić, aby dziecko było szczęśliwe.